ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013
• Η ανασυγκρότηση του διοικητικού μας μη-
χανισμού και η δημιουργία αξιόπιστων θε-
σμών εποπτείας και ελέγχου, αποτελούν
βασική προτεραιότητα, καθώς συνιστούν
την καλύτερη και οικονομικότερη υπηρε-
σία που μπορεί να προσφέρει το κράτος
στην εθνική οικονομία και την επιχείρηση.
Για την επιτυχία της προσπάθειας αυτής
απαιτούνται ορθολογικός σχεδιασμός και
λειτουργικός προγραμματισμός, στο
πλαίσιο ευρύτερων πολιτικών και κοινω-
νικών συναινέσεων που εδραιώνουν τη
συνέχεια, σε συνδυασμό με αξιοκρατικές
επιλογές του σχετικού προσωπικού και
διαδικασίες διοικητικής του ανέλιξης,
προκειμένου να παγιωθεί ο αναγκαίος,
για μια διατηρήσιμη δημοσιονομική ισορ-
ροπία, κανόνας: «συνεχώς καλύτερες
υπηρεσίες, με το μικρότερο κόστος».
• Η οργανική σύνδεση της γενικότερης
αναδιάρθρωσης του ευρύτερου δημο-
σίου τομέα της χώρας με το πρόγραμμα
ιδιωτικοποιήσεων προσλαμβάνει ιδιαί-
τερη σημασία, δεδομένου ότι, στο μέ-
τρο που ο χώρος αυτός εκσυγχρονίζε-
ται, απαλλασσόμενος από φαινόμενα
αναξιοκρατίας και διαφθοράς, αποδυ-
ναμώνεται το επιχείρημα της αδυναμίας
άσκησης ορθολογικής διοίκησης σε ορ-
γανισμούς δημοσίου συμφέροντος, εκ
μέρους δημοσίων λειτουργών.
• Ένα ορθολογικά οργανωμένο και απαλ-
λαγμένο από σπατάλες, καταχρήσεις και
άλλες κακοδιαχειρίσεις, κοινωνικό κρά-
τος, αποτελεί τον καλύτερο απορροφητή
κοινωνικών κραδασμών σε περιόδους
κρίσης και, κατά συνέπεια, η «απογύ-
μνωσή» του από κάθε ουσιαστικό περιε-
χόμενο, εν ονόματι της δημοσιονομικής
εξισορρόπησης, αποτελεί βασικό λάθος
στο σχεδιασμό μιας στρατηγικής σταθε-
ρής οικονομικής μεγέθυνσης.
• Η αντιμετώπιση της ύφεσης προέχει πά-
ντοτε και προηγείται της δημιουργίας
πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία
επιτυγχάνονται ευκολότερα σε περιό-
δους ανάπτυξης.
Η επάνοδος στη δημοσιονομική ισορρο-
πία δεν εγγυάται την ανάκαμψη της οικο-
νομίας, ενώ η ταχεία επανεκκίνηση της οι-
κονομικής δραστηριότητας καθιστά ευκο-
λότερη την εξισορρόπηση της δημοσιο-
νομικής διαχείρισης.
• Η ταχεία μείωση της (λαϊκής) κατανάλω-
σης, χωρίς παράλληλη άνοδο των (πα-
ραγωγικών) επενδύσεων, διαιωνίζει την
ύφεση και εξασθενίζει τις εξαγωγικές
δυνατότητες.
• Η ενθάρρυνση και ενίσχυση της καινο-
τομίας, της παιδείας, της έρευνας, της
ποιότητας, της αξιοποίησης των νέων τε-
χνολογιών και όχι η μείωση του κό-
στους εργασίας, βελτιώνουν σταθερά
την ανταγωνιστικότητα της παραγωγής.
• Η σταθεροποίηση ενός αυτόνομου τρα-
πεζικού συστήματος και η ενίσχυση του
αναπτυξιακού χαρακτήρα της λειτουργί-
ας του εξασφαλίζεται με χρηματοδοτή-
σεις δυναμικών κλάδων και επιχειρημα-
τιών με αξιόπιστα επενδυτικά οράματα
και σχέδια, και όχι με την τυφλή υποτα-
γή σε κυβερνητικές εντολές, εν ονόματι
κάποιου ασαφούς και απροσδιόριστου
πατριωτικού καθήκοντος που οδηγεί
στην «εξαέρωση» των ιδιωτικών αποτα-
μιεύσεων, στην πιστωτική ασφυξία του
ιδιωτικού τομέα και στην απώλεια της
ανεξαρτησίας των πιστωτικών μας ιδρυ-
μάτων.
Η τεχνητή αισιοδοξία και ευφορία είναι το
ίδιο επικίνδυνες με την πλαστή ευημερία
που ήδη γνωρίσαμε: διαρκούν λίγο, και η
διάψευση των ψευδαισθήσεων που ακο-
λουθεί, απογοητεύει, αποθαρρύνει και
απαξιώνει τους εμπνευστές τους.
ανάπτυξη
53
Oικονομία
1...,45,46,47,48,49,50,51,52,53,54 56,57,58,59,60,61,62,63,64,65,...67