υποτίμησης, αποδίδοντας την ένταση
και τη διάρκεια της πρωτόγνωρης ύφε-
σης στους βραδείς ρυθμούς υλοποίη-
σης των μεταρρυθμίσεων που μέχρι τώ-
ρα παρατηρούνται.
Πίσω από τις τρεις αυτές εκδοχές της εξέ-
λιξης της μεταρρυθμιστικής διαδικασίας,
διακρίνονται δύο, διαμετρικά αντίθετες,
εκτιμήσεις της πορείας της ελληνικής οι-
κονομίας, μία, περισσότερο ή λιγότερο,
αισιόδοξη και μία εμφανώς απαισιόδοξη.
Τα κύρια επιχειρήματα όσων διατείνονται
ότι υπάρχουν ήδη ενθαρρυντικά μηνύματα
για την πορεία της ελληνικής οικονομίας –
φως στην άκρη του τούνελ– επικεντρώνο-
νται στην εξέλιξη δύο βασικών οικονομι-
κών παραμέτρων: του πρωτογενούς ισο-
ζυγίου γενικής κυβέρνησης (προβλέπεται,
ότι ο προϋπολογισμός του 2013 θα κλεί-
σει με πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης
του 0,4% του Α.Ε.Π.) και του εμπορικού
ισοζυγίου (παρατηρείται σημαντική μείω-
ση του σχετικού ελλείμματος).
Αναμφισβήτητα, η δημιουργία πρωτογε-
νών πλεονασμάτων αποτελεί σοβαρό οι-
κονομικό επίτευγμα, υπό την προϋπόθε-
ση, βέβαια, ότι αυτά θα είναι, όχι περιστα-
σιακά και κατά συνέπεια ασταθή, αλλά
οργανικά και κατά συνέπεια σταθερά και,
πάντως, πραγματικά και όχι προϊόν δημι-
ουργικής λογιστικής. Στην περίπτωσή μας,
όμως, το πλεόνασμα αυτό επιτυγχάνεται:
• Μέσω έκτακτων φορολογικών αφαιμά-
ξεων που δεν μπορούν να επαναλαμ-
βάνονται επ’ άπειρον και μιας πρωτο-
φανούς φοροεπιδρομής που ήδη έχει
εξαντλήσει τη φοροδοτική ικανότητα
μιας ισχνής και μη διευρυνόμενης φο-
ρολογικής βάσης, όπως φαίνεται από
την αυξητική τάση των ληξιπρόθεσμων
οφειλών ιδιωτών και επιχειρήσεων στις
εφορίες (η αύξηση αυτή ξεπέρασε το
2012 τα 13 δις ευρώ).
• Χάρη σε μια εκτεταμένη και ιδιαίτερα επι-
κίνδυνη για επιχειρήσεις και εργαζόμενους
εσωτερική στάση πληρωμών, που έχει δι-
ογκώσει τις οφειλές του δημοσίου προς
τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίες στο τέλος του
2012 υπερέβαιναν τα 10 δις ευρώ.
• Με τη συστηματική υποχρηματοδότηση
βασικών κοινωνικών τομέων (παιδείας,
υγείας, τοπικής αυτοδιοίκησης, στρα-
τού, δικαιοσύνης, πολιτισμού κ.ά.), η
οποία τραυματίζει την κρατική υπόστα-
ση, δημιουργεί αυξημένους κινδύνους
σε βάρος της ασφάλειας όλων μας, αρ-
ρωσταίνει ψυχικά τους πιο ευάλωτους
συνανθρώπους μας, μειώνει το μέσο
προσδόκιμο επιβίωσης του Έλληνα και
διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες,
υποσκάπτοντας τις βάσεις μιας ειρηνικής
συμβίωσης και εξανεμίζοντας τις ελπί-
δες για ένα καλύτερο αύριο.
• Με το «πάγωμα» των έργων τα οποία χρη-
ματοδοτούνται από το Πρόγραμμα Δημο-
σίων Επενδύσεων, που διευρύνει ακόμη
περισσότερο την ύφεση και περιορίζει τις
αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
• Με μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλ-
λήλων και σημαντικές οριζόντιες περι-
κοπές των αποδοχών τους, που αποδι-
οργανώνουν τη λειτουργία του κράτους
και αυξάνουν τον αριθμό των ανέργων,
απογοητεύουν ικανούς και μειώνουν
την παραγωγικότητα και αποδοτικότητα
κρίσιμων κρατικών φορέων, ενώ δημι-
ουργούν και ένα αρνητικό κλίμα στην
προώθηση ουσιαστικών συναινετικών
μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών για
την ανατροπή των πελατειακών δομών,
οι οποίες ευθύνονται για την εκτεταμένη
διαφθορά και τις αλόγιστες σπατάλες.
Είναι προφανές ότι το πρωτογενές αυτό
πλεόνασμα είναι αμφισβητήσιμο, οπωσ-
δήποτε εύθραυστο και, πάντως, μη διατη-
ρήσιμο επί μακρόν.
Το πρωτογενές, εξάλλου, πλεόνασμα δεν
αποτελεί σε καμιά περίπτωση αυτοσκο-
πό, αλλά είναι μέσο για την επίτευξη συ-
γκεκριμένων οικονομικών στόχων που
επίκεντρο έχουν τον άνθρωπο.
Η συνεκτίμηση των δημοσιονομικών εξε-
λίξεων και των δεικτών που παρουσιά-
ζουν το βαθμό υλοποίησης των στόχων
αυτών, προσφέρει χρήσιμα συμπεράσμα-
τα για την αποτελεσματικότητα των εφαρ-
μοζόμενων μεταρρυθμίσεων και τη συμ-
βολή τους στη μακροπρόθεσμη οικονομι-
κή μεγέθυνση της χώρας.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Oικονομία
ανάπτυξη
50
1...,42,43,44,45,46,47,48,49,50,51 53,54,55,56,57,58,59,60,61,62,...67