Page 31 - Περιοδικό Ανάπτυξη - Φεβρουάριος 2013

ανάπτυξη 29
Δραστηριότητες
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2013
Άποψη
αυτή με τη σειρά της φαίνεται ότι αργά αλλά σταθερά διολισθαί-
νει, με το φόβο πλέον της πιθανής κατάρρευσης λόγω αδυναμίας
χρηματοδοτήσεως των στεγαστικών δανείων με όρους του πα-
ρελθόντος (όπως π.χ. δανειοδότηση στην εμπορική αξία του ακι-
νήτου, πολύ χαμηλά επιτόκια κ.λπ.).
Όλα αυτά αν συμβούν ταυτόχρονα σε ένα κράτος σημαίνουν, πο-
λύ απλά, χρεοκοπία. Επειδή, όμως, στη χώρα μας αυτό συμβαί-
νει σε ένα βάθος χρόνου δεκατριών και πλέον ετών, γι’ αυτό και
χρησιμοποιώ αυθαίρετα τον όρο «παρατεταμένη χρεοκοπία».
Φτάνει, , πια με την περιγραφή και τους όρους που όλοι οι οικο-
νομολόγοι παγκοσμίως δίνουν, στην προσπάθειά τους να περι-
γράψουν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Το κρίσιμο
θέμα μας είναι: τώρα τι γίνεται;
Σε αυτό το ερώτημα καλούνται όλοι να απαντήσουν, αλλά φοβά-
μαι ότι δεν δίνουν πειστικές απαντήσεις, επειδή απλά αποφεύγουν
να παραδεχτούν τη μόνη αλήθεια, πως ό,τι ξέραμε πρέπει να το ξε-
χάσουμε και χρειάζεται άμεσα όλοι μας να επαναπροσδιορίσουμε
τους εαυτούς μας, τις δραστηριότητές μας, τις δράσεις μας, στη νέα
πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε. Συντεχνίες, κομματικοί
στρατοί, παρασιτικά επαγγέλματα δίνουν τις τελευταίες τους μάχες,
αν και γνωρίζουν ότι αντιμάχονται το αναπόφευκτο.
Αντίθετα, το τελευταίο τρίμηνο του 2012 και στις αρχές του 2013
φαίνονται σημάδια που ανοίγουν μια χαραμάδα αισιοδοξίας. Η
ελπίδα αρχίζει να φαίνεται από επιχειρήσεις και νέους επιχειρημα-
τίες με όραμα, που αλλάζουν ακόμα και αντικείμενο δραστηριό-
τητας εφόσον αυτό κρίνεται αναγκαίο, αντιλαμβανόμενοι ότι ο
έξυπνος άνθρωπος δεν είναι άλλος από εκείνον που συνειδητο-
ποιεί άμεσα τις αλλαγές στο περιβάλλον όπου δραστηριοποιείται
και προσαρμόζεται τάχιστα, χωρίς να παραμένει δογματικός σε
ό,τι μέχρι τότε γνώριζε.
Έτσι βλέπουμε ότι από παραδοσιακούς τομείς που καταρρέουν,
επιχειρήσεις με εμπνευσμένες διοικήσεις κάνουν δυναμικά ανοίγ-
ματα σε άλλους κλάδους, τελείως διαφορετικούς από τη μέχρι
σήμερα δραστηριότητά τους. Ακόμα, οι εξαγωγικές επιχειρήσεις
της χώρας μας, παρόλο που αντιμετωπίζουν τραγικά προβλήμα-
τα λόγω του «ελληνικού κινδύνου» και του αντίκτυπου που έχει
στις συναλλαγές τους με το εξωτερικό, πραγματοποιούν αύξηση
στον όγκο των εξαγωγών. Τέλος, νέοι άνθρωποι, εκμεταλλευό-
μενοι τις γνώσεις τους, ανοίγουν καινοτόμες επιχειρήσεις τεχνολο-
γικής κατεύθυνσης. Όλα αυτά δείχνουν το δρόμο στον οποίο
πρέπει να βαδίσει ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Αυτό που μέ-
νει να βρεθεί είναι η πρωτοπόρα δύναμη που θα μπει μπροστά
και θα εμπνεύσει, χωρίς αντεγκλήσεις, αδικαιολόγητα παρεΐστικα
κεκτημένα, μεμψιμοιρίες και γκρίνιες.
Σίγουρα, όμως, δεν πρέπει να έχει ως όπλο της για να ενώσει το
λαό άλλο ένα πρόγραμμα «σωτηρίας» της ελληνικής οικονομί-
ας. Χρειάζεται απλά να έχει «όραμα» μια νέα Ελλάδα που θα έχει
προσανατολισμό στην ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα της οι-
κονομίας, μια νέα Ελλάδα θελκτική για επενδύσεις με εγχώρια ή
ξένα κεφάλαια, μια νέα Ελλάδα φιλόξενη και ποθητή για τουρι-
σμό, μια νέα Ελλάδα που θα μπορεί να απορροφά και να προ-
σφέρει εργασία στη νεότερη γενιά επιστημόνων, μια νέα Ελλάδα
για την οποία όλοι μας, επιτέλους, θα είμαστε ξανά περήφανοι.