ανάπτυξη
|
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2016 11
καίωμα να διαπραγματευτούν με τους Ο.Σ.Δ.
l
Σε πρώτο στάδιο οι διαπραγματεύσεις θα γίνονταν μεταξύ των
φορέων και σε δεύτερο θα υπήρχε η συμμετοχή –ως διαμεσολα-
βητή– του Ο.Π.Ι. και στον βαθμό μόνον που θα το επιθυμούσαν
τα μέρη αν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία στο πρώτο στάδιο. Αν
ούτε το δεύτερο στάδιο οδηγούσε σε συμφωνία, τότε γινόταν πα-
ραπομπή της υπόθεσης σε επιτροπή, η οποία αφού άκουγε όλες
τις πλευρές θα πρότεινε λύση. Αν τα μέρη δεν την αποδέχονταν
(είχαν και το δικαίωμα να την τροποποιήσουν αν ήθελαν) τότε
προσέφευγαν στο Εφετείο Αθηνών που θα καθόριζε τις αμοιβές
για όλη την Ελλάδα.
l
Η διαδικασία θα ήταν σύντομη, ενιαία για όλη την Ελλάδα,
θα βασιζόταν σε ελεύθερες διαπραγματεύσεις των μερών και θα
συνέχιζε με επιτροπή και δικαστήριο μόνον αν τα μέρη δεν συμ-
φωνούσαν. Τα κριτήρια για τις αμοιβές θα ήταν διαφανή, αντικει-
μενικά και δίκαια. Θα είχαν συμμετοχή στην αμοιβή όλοι οι δι-
καιούχοι Ο.Σ.Δ. και οι χρήστες θα ήξεραν ακριβώς τι έπρεπε να
πληρώσουν και πού».
Επίσης, οι θέσεις του κ. Γλέζου σχετικά με το άρθρο 53 για τον
«Επίτροπο» είναι οι εξής:
«Η διάταξη αυτή εισήχθη διότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για
οικονομικές ατασθαλίες και μη βιωσιμότητα της Α.Ε.Π.Ι. Υπήρχε
επίσης ο κίνδυνος η ίδια η Α.Ε.Π.Ι. να αποφασίσει το κλείσιμό
της προκειμένου να εκβιάσει καταστάσεις και ενόψει της ψήφι-
σης του νομοσχεδίου. Σε περίπτωση που η Α.Ε.Π.Ι. διαλυόταν
για έναν από αυτούς τους λόγους, οι δημιουργοί-μέλη της δεν θα
έμεναν στο δρόμο. Θα υπήρχε μία μεταβατική περίοδος εξυγίαν-
σης ή προσχώρησής τους σε άλλον Ο.Σ.Δ.
Ο Επίτροπος είναι θεσμός που χρησιμοποιείται για τη συλλογική
διαχείριση στο εξωτερικό (π.χ. Βέλγιο), αλλά και σε άλλες περι-
πτώσεις, πλην της συλλογικής διαχείρισης όπως στις τράπεζες,
στις ασφαλιστικές εταιρείες κ.λπ.
Σκοπός της διάταξης αυτής δεν ήταν μόνον να εξασφαλίσει τα
συμφέροντα των δημιουργών, αλλά και τα συμφέροντα της αγο-
ράς, ώστε να μην σταματήσουν να καταβάλλονται οι σχετικές
αμοιβές από τους χρήστες».
Ακόμα και οι δημιουργοί της «Μέτρον» επισημαίνουν –σε επι-
στολή τους στον υπ. Πολιτισμού κ. Μπαλτά– ότι «θα πρόκειται
για μέγα πολιτικό σκάνδαλο». Οι συγκεκριμένοι δημιουργοί, ενώ
αρχικά είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις και τις αντιρρήσεις τους
για το άρθρο 45, καθώς και για τον θεσμό της διαμεσολάβησης,
θεωρούν την τροπολογία «εξαιρετικά ατυχή και επικίνδυνη και
για τις δύο πλευρές, αφού δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διόρθω-
σης εσφαλμένων κρίσεων-επανεξέτασης του θέματος και αφού
οι υποθέσεις θα κρίνονται από δικαστές, που εξ αντικειμένου δεν
έχουν καμία γνώση και εμπειρία από τον χώρο της συλλογικής
διαχείρισης».
Μας είναι αδιανόητο οι ανατροπές που έγιναν στο αρχικό νομο-
σχέδιο να εκφράζουν την πολιτική σας βούληση και ελπίζουμε ότι
θα γίνουν αποδεκτά τα αιτήματά μας, ώστε να εξυγιανθεί ο χώρος
της συλλογικής διαχείρισης και να διασφαλισθούν τα δικαιώματα
των δημιουργών και των χρηστών.
Κάνουμε έκκληση να παρέμβετε άμεσα προκειμένου τα συγκε-
κριμένα άρθρα 22, 45, 46 και 3, 55, 56 να παραμείνουν ως έχουν
στο πρώτο σχέδιο νόμου μέχρι τη λήξη της δημόσιας διαβούλευ-
σης στις 22/1/2016, συμβάλλοντας έτσι στο να υπάρξει δικαιοσύ-
νη, αμοιβαιότητα, συνεργασία και να απεγκλωβιστούν τα πινάκια
των δικαστηρίων από χιλιάδες υποθέσεις, όπως επιθυμεί η συ-
ντριπτική πλειοψηφία τους, χρήστες και δημιουργοί, ούτως ώστε
ο νέος νόμος να λειτουργήσει προς όφελος του πολιτισμού της
χώρας μας και όχι μιας ιδιωτικής Α.Ε. και μιας συγκεκριμένης
οικογένειας.
Ποιους μπορεί να φοβίζει η υποχρεωτική διαμεσολάβηση του άρ-
θρου 45 του αρχικού νομοσχεδίου, το οποίο προέβλεπε διάλογο,
συνεννόηση, διαφάνεια και δικαιοσύνη;
