ανάπτυξη
|
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2016
10
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Δ
αυτή ελέγχεται από το Υπουργείο Οικονομικών, καθώς και από το
Υπουργείο Πολιτισμού, για ενδεχόμενες ατασθαλίες.
Είναι, πράγματι, αξιοπερίεργο να ελέγχει έναν Ο.Σ.Δ. για σοβαρές
οικονομικές παραβάσεις και ατασθαλίες και την ίδια στιγμή νο-
μοθετικά να τον ευνοεί σκανδαλωδώς, εφευρίσκοντας διάφορους
όρους, παραβιάζοντας κάθε αρχή ισότητας και αναλογικότητας σε
σχέση με τους Ο.Σ.Δ., αλλά και με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Δυστυχώς, οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται. Αν περάσουν αυτές
οι τροποποιήσεις, η Α.Ε.Π.Ι. Α.Ε. θα βγει νομοθετικά σκανδα-
λωδώς ευνοημένη και δυστυχώς πιο ισχυρή από ό,τι με τον Ν.
2121/1993. Θεωρούμε ότι θα επιχειρήσουν να πάρουν τη ρεβάνς,
εφαρμόζοντας τα σκανδαλώδη άρθρα του νόμου με ιδιαίτερη
αναλγησία και σκληρότητα και προς τους χρήστες και προς τους
δικαιούχους, που άλλοι είναι ανυποψίαστοι και άλλοι αγωνιούν σε
ολόκληρη τη χώρα.
Πρόθεση του επιχειρηματικού κόσμου, και το έχουμε δηλώσει
από την πρώτη στιγμή στον εθνικό διάλογο το 2013, είναι να συμ-
βάλλουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, ανταποδοτικά για τις
υπηρεσίες τις οποίες θα λαμβάνουμε, προκειμένου να στηρίξουμε
τον πολιτισμό της χώρας μας και να ζουν με αξιοπρέπεια οι χιλιά-
δες άνθρωποι που παράγουν πολιτισμό. Για τον λόγο αυτόν συμ-
φωνούμε με τους χιλιάδες δημιουργούς, να παραμείνουν όχι μόνο
τα άρθρα που αφορούν τους χρήστες (22, 45 και 46), αλλά και τα
άρθρα που αφορούν τους δημιουργούς (3, 53 και 56), γιατί πιστεύ-
ουμε ακράδαντα ότι έτσι μόνο θα διασφαλιστεί η συνεργασία, η
δικαιοσύνη, η διαφάνεια, η συνεννόηση όλων των ενδιαφερόμε-
νων μερών και επιτέλους θα λειτουργήσει ο νόμος προς όφελος
όλων και θα θωρακιστεί το μέλλον του πολιτισμού της χώρας μας.
Προκειμένου να σας πείσουμε για το δίκαιο των θέσεών μας, σας
παραθέτουμε τις θέσεις του προέδρου της Αυτοδιαχείρισης, κ.
Γιάννη Γλέζου, σχετικά με το άρθρο 45 «Διαμεσολάβηση για αμοι-
βές στη δημόσια εκτέλεση μουσικής», οι οποίες ταυτίζονται με τη
συντριπτική πλειοψηφία χιλιάδων δημιουργών που είναι εξαρτη-
μένοι από την Α.Ε.Π.Ι. Α.Ε. ως μέλη της, αλλά δεν συνυπέγρα-
ψαν τις τροποποιήσεις που επιθυμούσε η Α.Ε.Π.Ι προκειμένου να
βρεθεί σε πλεονεκτική θέση. Οι θέσεις του κ. Γλέζου είναι οι εξής:
«Η δημόσια εκτέλεση μουσικής σε καταστήματα και επιχειρή-
σεις υγειονομικού ενδιαφέροντος παρουσιάζει σήμερα τα εξής
προβλήματα:
1.
Οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης (Ο.Σ.Δ.) χρεώνουν κατά
βούληση και μονομερώς τις αμοιβές που κρίνουν, ενώ οι περισ-
σότεροι έχουν μονοπωλιακή θέση στην αγορά (δηλ. παρέχουν
ένα προϊόν που δεν το παρέχει κανένας άλλος στον τομέα τους).
Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος των αμοιβολογίων τους.
2.
Τα κριτήρια βάσει των οποίων καταβάλλει δικαιώματα ένα
κατάστημα σε έναν Ο.Σ.Δ. καθορίζονται μονομερώς από τους
Ο.Σ.Δ. και αν ένας χρήστης δεν συμφωνεί δεν έχει άλλη λύση
παρά να προσφύγει στα δικαστήρια.
3.
Τα δικαστήρια δεν συνιστούν λύση, διότι κανείς θα πρέπει να
περιμένει χρόνια για να εκδοθεί μια απόφαση. Λόγω του τερά-
στιου αριθμού των προσφυγών τα δικαστήρια καταπονούνται,
οι αποφάσεις που εκδίδονται αργούν πάρα πολύ, ενώ στην ου-
σία αντιγράφουν η μία την άλλη διότι οι δικαστές δεν έχουν τη
σχετική τεχνογνωσία για το ποιες θα πρέπει να είναι οι αμοιβές
σε μια τόσο εξειδικευμένη αγορά. Επίσης οι αμοιβές στις οποί-
ες καταλήγει ένα δικαστήριο είναι τουλάχιστον διπλάσιες από
ό,τι θα πλήρωνε ένας χρήστης αν είχε προμηθευτεί την άδεια
εξαρχής (υπάρχει σχετική πρόβλεψη στον Ν. 2121/1993), και
ταυτόχρονα προσαυξημένες με τόκους υπερημερίας. Στο τέλος
είτε ο χρήστης αδυνατεί να πληρώσει την αμοιβή που έχει επι-
δικασθεί είτε η επιχείρηση δεν υπάρχει πλέον οπότε ο Ο.Σ.Δ.
δεν μπορεί να την εισπράξει.
4.
Ταυτόχρονα η Α.Ε.Π.Ι. εκβιάζει τους χρήστες που δεν πληρώ-
νουν, με ποινικό και αυτόφωρη διαδικασία δημιουργώντας ένα
άδικο και άνισο καθεστώς στην αγορά.
5.
Προκειμένου οι Ο.Σ.Δ. να λάβουν τα χρήματά τους μέσω δικα-
στικών αποφάσεων αυξάνουν σημαντικά τα διαχειριστικά τους
έξοδα, με αποτέλεσμα το ποσό που λαμβάνουν για λογαριασμό
των δικαιούχων να μην καταλήγει ποτέ ολόκληρο ή σε μεγάλο
μέρος του σε αυτούς.
6.
Πληρώνονται κάποιοι μόνον από τους Ο.Σ.Δ., ενώ άλλοι δεν
πληρώνονται, διότι χρειάζονται τεράστια επένδυση για να έχουν
πρόσβαση σε όλα τα καταστήματα στη χώρα, την οποία σε πολ-
λές περιπτώσεις δεν διαθέτουν.
7.
Τα καταστήματα που δεν πληρώνουν βρίσκονται σε ανταγωνι-
στικό πλεονέκτημα σε σχέση με αυτά που πληρώνουν.
8.
Οι χρήστες δεν γνωρίζουν ούτε τι ακριβώς πρέπει να πληρώ-
σουν, διότι άλλη είναι η τιμή που εμφανίζεται στο αμοιβολό-
γιο ενός Ο.Σ.Δ. και άλλη αυτή που καταβάλλει στην πράξη ο
χρήστης, ο οποίος μπορεί να πληρώνει στη βάση συμβάσεων
ή άλλων συμφωνιών που έχουν ενδεχομένως γίνει με κάποιον
από τους φορείς στους οποίους ανήκει.
9.
Τα κριτήρια που έχει ο κάθε Ο.Σ.Δ. για τον καθορισμό των
αμοιβών του δεν συμπίπτουν μεταξύ τους, οπότε ο χρήστης
δεν μπορεί να υπολογίσει με τον ίδιο τρόπο τι καταβάλλει και
σε ποιον.
10.
Ταυτόχρονα οι χρήστες δεν είναι ενήμεροι πόσους πληρώ-
νουν, διότι δεν επιλέγουν να εισπράξουν όλοι οι Ο.Σ.Δ. από
την αγορά, ενώ εκείνοι που εισπράττουν προκειμένου να ει-
σπράξουν τις αμοιβές τους παραπλανούν τους χρήστες ότι δεν
έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν σε άλλους ή ότι δεν υπάρ-
χουν άλλοι (συνήθης πρακτική της Α.Ε.Π.Ι.).
11.
Οι Ο.Σ.Δ., ακόμα και αν επιθυμούν να διαπραγματευθούν με
ενώσεις χρηστών, δεν γνωρίζουν α) με ποιες να διαπραγμα-
τευθούν, δεδομένου ότι κάποιες είναι ανταγωνιστικές μεταξύ
τους, β) οι ενώσεις χρηστών μπορεί να είναι διστακτικές γιατί
δεν υπάρχει μηχανισμός προβλεπόμενος στον νόμο για να δι-
ευκολύνει αυτή την κατάσταση και γ) δεν υπάρχει τρόπος να
γνωρίζουν ότι αυτή θα είναι μία επιτυχημένη πρακτική που θα
υποχρεώσει τα μέλη των ενώσεων να καταβάλουν το συμφω-
νημένο τίμημα, διαφορετικά θα υπόκεινται σε συγκεκριμένες
κυρώσεις.
Το άρθρο 45 του παλιότερου σχεδίου του νόμου έλυνε όλα αυτά τα
προβλήματα προβλέποντας υποχρεωτική διαμεσολάβηση σε τρία
στάδια πριν από την προσφυγή στα δικαστήρια. Συγκεκριμένα:
l
Προέβλεπε συγκεκριμένες ενώσεις χρηστών που θα είχαν δι-
