ανάπτυξη
|
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2016
9
ρά είναι άλλη μια εκλογική διαδικασία, η οποία κατά πάσα πιθα-
νότητα δεν θα φέρει μια ισχυρή κυβέρνηση και, ως εκ τούτου,
θα πρέπει να ακολουθηθεί από άλλες εκλογές, στις οποίες θα
εφαρμοστεί πλήρως το αναλογικό εκλογικό σύστημα. Κατά την
άποψή μου αυτό θα προκαλέσει ολοκληρωτικό χάος στη χώρα.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σοβαρότητα, συνεργασία και αλ-
ληλεγγύη σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στο πολιτικό επίπεδο, έτσι
ώστε να περάσουμε ένα μήνυμα ενότητας, μια ενιαία στάση
προς τους θεσμούς και τους Ευρωπαίους εταίρους, ώστε να πά-
ρουμε αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε για να επιστρέψουμε στο
δρόμο της ανάπτυξης.
Είδαμε πρόσφατα προσπάθειες της κυβέρνησης να
πλησιάσει τον επιχειρηματικό τομέα, όπως η πολυανα-
μενόμενη συμφωνία μεταξύ της εταιρείας Μυτιληναίος
και της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (Δ.Ε.Η.).
Είναι αυτό ένα σημάδι της επαναπροσέγγισης;
Την τελευταία φορά που συναντήθηκα με τον Έλληνα πρωθυ-
πουργό, πριν από τρεις εβδομάδες, είχα ακριβώς την ίδια αίσθη-
ση. Φαίνεται ότι είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι οι επιχειρη-
ματικές συμφωνίες πρέπει να ολοκληρώνονται στην Ελλάδα.
Φυσικά, αυτό φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα των ιδιωτικο-
ποιήσεων. Μπορούν να πραγματοποιηθούν με άμεσο τρόπο,
σύμφωνα με τον οποίο ο πιθανός επενδυτής πλησιάζει την κυ-
βέρνηση, κάνει μια συγκεκριμένη αγορά εφάπαξ και χειρίζεται
το θέμα μόνος του.
Επί του παρόντος, φαίνεται να υπάρχει –και ειλικρινά δεν θα
αντιτίθεμαι σε αυτό– ένα διαφορετικό καθεστώς ιδιωτικοποι-
ήσεων, όπου ο ιδιώτης επενδυτής αναλαμβάνει το μεγαλύτερο
μέρος μιας επένδυσης, αλλά υπάρχει και η συμμετοχή, όχι όμως
διαχείριση, από την πλευρά του κράτους.
Έχουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας τέτοιας επένδυσης, που
είναι το διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας «Ελευθέριος Βενιζέ-
λος». Πρόκειται για μια άκρως κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία
πέρυσι είχε κέρδη ύψους 120 εκατ. ευρώ και φυσικά, υπάρχει
και η συμμετοχή του κράτους κατά 35%. Ωστόσο, η διαχείριση
παραμένει σε ιδιωτικά χέρια. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παρά-
δειγμα που πρέπει να διερευνηθεί.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 10 ώριμες επιχειρηματικές προτάσεις
στην Ελλάδα, επομένως μπορούμε να προχωρήσουμε με αυτό
το είδος μοντέλου. Είμαι αρκετά αισιόδοξος ότι τους επόμενους
μήνες θα αρχίσει η υλοποίηση, καθώς θα είναι ζωτικής σημασίας
για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης. Τέτοιες δράσεις θα αποκα-
ταστήσουν την αξιοπιστία της χώρας.
Ποια είναι η γνώμη σας για το λεγόμενο Σχέδιο Γιούν-
κερ; Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σωστά από τις λιγότε-
ρο αναπτυγμένες χώρες, όπως η Ελλάδα;
Δυστυχώς, δεν πιστεύω ότι ισχύει κάτι τέτοιο για τις μεσογεια-
κές χώρες του Νότου. Ελπίζω όμως ότι με μια σειρά από ενέρ-
γειες που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο
μηνών θα αλλάξουν τα πράγματα.
Επιπλέον, τουλάχιστον μία εταιρεία, η Fraport, η οποία έχει
αναλάβει 14 περιφερειακά ελληνικά αεροδρόμια, χρησιμοποιεί
το Σχέδιο Γιούνκερ σε μεγάλο βαθμό. Παρά το γεγονός ότι τα με-
γάλα έργα είναι ίσως αυτά που θα προσελκύσουν κεφάλαια του
Σχεδίου Γιούνκερ, τα συγκεκριμένα έργα, όταν εφαρμοστούν
θα χρησιμοποιήσουν επίσης έναν μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων
επιχειρήσεων και, ως εκ τούτου, ακόμα και με έμμεσο τρόπο, θα
υπάρξουν οφέλη για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Θα θέλατε να κάνετε κάποιο σχόλιο σχετικά με την τω-
ρινή κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Συμφωνείτε
με τη διαδικασία ολοκλήρωσης, όπως είναι σήμερα;
Για να είμαι ειλικρινής, έχω τεράστια ερωτηματικά. Νομίζω ότι
έχουμε αποκλίνει πολύ από το ευρωπαϊκό όραμα που είχαμε
ίσως πριν από 10 χρόνια. Δεν βλέπουμε το αναγκαίο επίπεδο αλ-
ληλεγγύης και συνοχής.
Αυτό κατέστη σαφές κατά τη διάρκεια των τελευταίων 18 μη-
νών με την προσφυγική κρίση. Παρατηρείται τεράστια απόκλι-
ση μεταξύ Νότιας και Βόρειας Ευρώπης για το θέμα αυτό. Για
άλλη μια φορά, το κύριο βάρος αυτού του κύματος προσφύγων
το έχουν επωμιστεί οι χώρες της Νότιας Ευρώπης, σε μια εποχή
που δεν μπορούν να το αντέξουν. Είναι εξαιρετικά άδικο, αλλά
εν γένει μας λείπει το ευρωπαϊκό όραμα, για το οποίο ήμασταν
όλοι αισιόδοξοι πριν από μερικά χρόνια.
Επομένως, υποστηρίζετε κινήσεις όπως η Νοτιοευρω-
παϊκή Συμμαχία.
Αν μπορούμε να διαμορφώσουμε μια ισχυρότερη στάση που θα
επηρεάσει τους μηχανισμούς της Βόρειας Ευρώπης, τότε πρέ-
πει να το κάνουμε. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να εξετάσουμε πιο
ριζοσπαστικά ζητήματα, τα οποία πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να
αγγίξουμε προς το παρόν.
