ανάπτυξη
10
ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
να μη χαθεί άλλος χρόνος και να εισρεύσει
ρευστότητα αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η
ανακεφαλαίωση.
Σήμερα, μάλιστα, εγκαινιάστηκε το πρωί και
επισήμως ένα απ’ αυτά τα εργαλεία τα βασι-
κά –που δεν υπήρχαν, και που πολλοί από
εσάς μου το είχαν πει, και εδώ και στην πε-
ριφέρεια– το οποίο μας δόθηκε από την Ευ-
ρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ένα συνο-
λικό ύψος 1,5 δισεκατομμυρίων ετησίως
από ανακυκλούμενες πιστώσεις, για να κα-
λύπτονται –αυτό που είχαμε ανάγκη– οι εγ-
γυητικές επιστολές των ελληνικών εταιρει-
ών στο εξωτερικό.
Δεν σας ανέφερα τίποτε ούτε και για τις προ-
οπτικές που επαληθεύονται κάθε μήνα από
τις αρχές του χρόνου, ότι εφέτος θα πάμε
καλύτερα από το στόχο και ότι στοχεύουμε
και για πρωτογενές πλεόνασμα.
Δεν σας ανέφερα, τέλος, τίποτε για τις επεν-
δύσεις που έρχονται, για τους ξένους επιχει-
ρηματίες που επισκέπτονται τη χώρα. Που
αισθάνονται αυτή τη φορά ότι έχουν –και το
νιώθουν– μια κυβέρνηση που τους στηρί-
ζει. Όχι που τους εγκαταλείπει στα νύχια της
γραφειοκρατίας. Ούτε για τις αποκρατικο-
ποιήσεις σας μίλησα. Ούτε για το γεγονός
ότι συνεχώς ζητούμε και από τον Έλληνα
επιχειρηματία, με κάθε τρόπο, όπως κάνατε
εσείς, να συνδράμει στην προσπάθεια αυτή.
Όπως δεν σας μίλησα για το νέο επενδυτικό
νόμο, που παρακαλώ να τον πάρετε και να
τον διαβάσετε και ο οποίος αποτελεί αληθι-
νή τομή!
Δεν σας τα ανέφερα όλα αυτά, επειδή πι-
στεύω τα ξέρετε.
Και επειδή ήθελα να επιμείνω σε αυτή την
αντίθεση:
• Εσείς είστε η Ελλάδα της δημιουργίας. Η
«άλλη Ελλάδα». Μια Ελλάδα που είναι η
ελπίδα όλων μας.
• Απέναντι είναι ένα καθεστώς των προνομί-
ων, των συντεχνιών, της αδιαφάνειας και της
κομματοκρατίας, που έχει φέρει τη χώρα σε
αυτά τα χάλια. Από τα οποία βγαίνουμε σι-
γά σιγά, με πολλή προσπάθεια, με πολλές
θυσίες του απλού του κοσμάκη. Αλλά
βγαίνουμε!
Και βγαίνουμε, γιατί υπάρχει το δημιουργι-
κό πνεύμα, υπάρχει η ικανότητα του Έλλη-
να, υπάρχει το δαιμόνιο του Έλληνα, όπως
θέλετε πείτε το! Αυτό δηλαδή που εκπρο-
σωπείτε εσείς.
Δεν γίνονται πια ανεκτές, εγώ τουλάχιστον
δεν μπορώ να κάνω ανεκτές, τις «ιερές αγε-
λάδες» του κρατισμού και των προνομίων.
Όχι μόνο γιατί δεν παράγουν τίποτε, αλλά
και γιατί κοστίζουν πανάκριβα και δεν βγά-
ζουν ποιότητα…
Γιατί όσο υπάρχουν και παραμένουν άθι-
κτες, ο ελληνικός λαός τότε θα συνεχίσει να
λέει:
«Δεν αλλάζει τίποτε», «Δεν υπάρχει πολιτι-
κή βούληση να αλλάξει το παραμικρό! Μια
από τα ίδια».
Εγώ δεν θέλω τον ελληνικό λαό ηττοπαθή.
Τον θέλω αισιόδοξο, όπως είναι η φύση
μας. Γι’ αυτό το λόγο, του λέμε με έργα πια,
όχι με λόγια, ότι θέλουμε και μπορούμε να
τα αλλάξουμε όλα! Και ότι διαθέτουμε και
τη βούληση να τα αλλάξουμε όλα…
Το χρωστάμε στον ελληνικό λαό, σε όλους
τους Έλληνες. Το χρωστάμε, αν θέλετε,
στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Το
χρωστάμε στους αληθινούς δημιουργούς,
όπως είστε εσείς, στην «άλλη Ελλάδα» της
ανταγωνιστικότητας την οποία τιμάμε.
Γιατί πώς θα τους δώσουμε κουράγιο να
συνεχίσουν να κάνουν αυτό που μπορούν,
αν δεν σταθούμε κι εμείς δίπλα τους, να κά-
νουμε εκείνο που πρέπει;
