Page 48 - Περιοδικό Ανάπτυξη - Μάιος 2013

MAΪΟΣ 2013
Oικονομία
ανάπτυξη 46
αλλά η αντικατάστασή του με νέο –πιο
απαιτητικό και πιο άδικο– το οποίο,
όμως, υπακούει πάντοτε στην ίδια λογι-
κή (λιτότητα και αυστηρή δημοσιονομι-
κή πειθαρχία/υπερφορολόγηση), που
αποδιοργανώνει αντί να αναδιαρθρώνει
και φτωχοποιεί (κράτος και πολίτες) αντί
να εξορθολογίζει διοικητικές δομές και
παραγωγικό ιστό.
• Δεδηλωμένοι στόχοι της ακολουθούμε-
νης μνημονιακής οικονομικής πολιτικής
είναι η ικανοποίηση των απαιτήσεων των
δανειστών και ο εκσυγχρονισμός της ελ-
ληνικής οικονομίας. Η πολιτική, όμως,
αυτή απέτυχε πλήρως, αφού οι δανει-
στές μας έχουν ήδη υποστεί σημαντικές
ονομαστικές απώλειες και βάσιμα προ-
βλέπονται και νέες –με ό,τι αυτό συνεπά-
γεται, βέβαια, για τη διεθνή αξιοπιστία
της χώρας–, η δε ελληνική οικονομία
έχει βυθιστεί στο τέλμα μιας μακρόχρο-
νης ύφεσης, από την οποία δεν φαίνεται
ότι μπορεί σύντομα να βγει: η επίσημα
καταγεγραμμένη ανεργία κινείται, χωρίς
ελπίδες ταχείας μείωσής της, στα επίπεδα
των ευρωπαϊκών ρεκόρ και στα όρια
που προσδιορίζουν την είσοδο στη «δι-
ακεκαυμένη» ζώνη των εμφύλιων δια-
μαχών. Και το ερώτημα που βάσιμα θέ-
τει η εμμονή της τρόικας σε αποτυχημέ-
νες πρακτικές είναι απλό: πρόκειται για
ιδεολογική αγκύλωση, για ανικανότητα
σφαιρικής αξιολόγησης των επιπτώσεων
μιας εξαιρετικά βίαιης δημοσιονομικής
προσαρμογής ή υποκρύπτει άλλες επιδι-
ώξεις (κρυφή ατζέντα), άσχετες με τις
πραγματικές ανάγκες της ελληνικής οικο-
νομίας;
Οι εξελίξεις, πάντως, δείχνουν ότι η μνημο-
νιακή πολιτική ελάχιστα ενδιαφέρεται για
την ανάπτυξη, η εσωτερική, δε, υποτίμηση
δημιουργεί ερείπια που καθιστούν πιο εύ-
κολη και πιο φθηνή την εξαγορά τους από
τους τρίτους.
II. Κατά την ίδια τριετία που η ελληνική οι-
κονομία οδηγήθηκε, εξαιτίας της μνημονι-
ακής πολιτικής, στο φαύλο κύκλο της
υπερφορολόγησης, της φτωχοποίησης,
της ύφεσης και της ανεργίας, το ευρωπαϊκό
οικοδόμημα διολίσθαινε σταθερά στο
δρόμο της αυτοδιάλυσης, μέσω της αναί-
ρεσης στην πράξη βασικών στοιχείων της
δημιουργίας και ύπαρξής του (αλληλεγγύ-
ης, δημοκρατικών διαδικασιών, κοινών
πολιτικών σύγκλισης οικονομιών, κοινωνι-
κού κράτους κ.ά.).
Η ανατροπή της παραδοσιακής, στους
κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ισορ-
ροπίας Γαλλίας-Γερμανίας, εξαιτίας της
εξασθένησης της γαλλικής οικονομίας, κα-
τέστησε τη Γερμανία και τη γερμανική οικο-
νομική ιδεοληψία αποκλειστικούς φορείς
«παραγωγής» κοινοτικής πολιτικής και την
επικυριαρχία της μόνης, πλέον, ευρωπαϊ-
κής υπερδύναμης μη αμφισβητήσιμη. Χω-
ρίς, όμως, έναν κοινής αποδοχής κεντρικό
σχεδιασμό της διαδικασίας περαιτέρω ευ-
ρωπαϊκής ενοποίησης, με τους ευρωπαϊ-
κούς λαούς στο περιθώριο και μια κοινοτι-
κή νομενκλατούρα αμφιβόλου ποιότητας
(η πρώτη, ομόφωνη, απόφαση του
Eurogroup για την Κύπρο προέβλεπε