13
Οι Marx και Weber, όρισαν τις συγκρούσεις με βάση
την εσωτερική κοινωνική συνοχή και τον πειθανα-
γκασμό. Οι ισχυροί (πολιτική εξουσία & οικονομική
ισχύς) επιβάλλονται στους ανίσχυρους και αδύνα-
μους και αυτοί υποτάσσονται ή αποτινάσουν τον
πειθαναγκασμό αυτό. Η πάλη αυτή είναι συνεχής,
είναι ταξική.
Η κατανομή της ισχύος και της εξουσίας είναι η βάση
των κοινωνικών συγκρούσεων. Άνθρωποι με ισχύ
θέλουν να την διατηρήσουν, άνθρωποι χωρίς αυτήν
την αναζητούν.
Στην συνέχεια οι ρασιοναλιστές θεωρητικοί «συ-
γκρούστηκαν» για την αλλαγή στην κοινωνία με τους
ουτοπιστές - φανκσιοναλιστές συναδέλφους τους,
που προηγήθηκαν μετεξελίσσοντας την δαρβινική
θεωρία. Η διαφωνία και η σύγκρουση φέρνουν την
αλλαγή. Αυτή επιβάλλεται από μέλη της κοινωνίας
στα άλλα μέλη.
4.
Προχωρώντας τώρα σε μία σύνοψη των παραγό-
ντων που οδηγούν στην σύγκρουση, εντελώς περι-
ληπτικά θα παραθέταμε τους εξής:
Σε ατομικό επίπεδο:
•Η ασυμφωνία προτιμήσεων,
•Ο τρόπος ηγεσίας,
•Η αναθεώρηση στόχων,
•Η έλλειψη ομοιογένειας,
•Η διαφοροποίηση αξιών,
•Η ανεπαρκής επικοινωνία.
Σε ομαδικό επίπεδο:
•Οι ελλιπείς πληροφορίες,
•Η πολυπροσωπία και πολυπλοκότητα
συστήματος
• Τα προβλήματα επικοινωνίας,
•Η σύγκρουση ρόλων,
•Ο ανταγωνισμός,
•Οι αποκλίσεις συμπεριφοράς.
(ομαδικό επίπεδο)
•Η ταξική πάλη.
(καθαρά κοινωνικό – ομαδικό επίπεδο)
Εάν θέλαμε δε να παραθέσουμε κάποια ζεύγη αντι-
θέσεων μέσα από τα οποία ξεπηδούν οι συγκρού-
σεις θα λέγαμε τα εξής:
• Τάξη - αλλαγή ή και αταξία.
•Εξουσία - ελευθερία.
•Συντηρητισμός – φιλελευθερισμός.
•Συναίνεση - σύγκρουση.
•Δημοκρατία - ολιγαρχία.
•Πλουραλισμός - ελιτισμός.
• Ισότητα - ανισότητα.
5.
Οι συγκρούσεις όμως δεν οδηγούν νομοτελειακά
στον όλεθρο ή την καταστροφή. Μέσα από όλα αυτά
είναι σίγουρο ότι υπάρχει κάτι καλό και δημιουργικό
στις συγκρούσεις:
Η σύγκρουση βοηθά να προσδιορίσουμε την
•
ταυτότητα και την ανεξαρτησία μας.
Η ένταση της σύγκρουσης καταδεικνύει την
•
εγγύτητα και τη σημασία των σχέσεων.
Η σύγκρουση μπορεί να οικοδομήσει νέες
•
σχέσεις.
Η σύγκρουση χρησιμεύει ως βαλβίδα εκτό-
•
νωσης.
Η σύγκρουση βοηθά τα μέρη να αξιολογούν
•
την δύναμη τους.
Η σύγκρουση θεσπίζει και διατηρεί την ταυ-
•
τότητά της ομάδας.
Η σύγκρουση ενισχύσει τη συνοχή της ομάδας.
•
Είναι τελικά σημαντικές
οι συγκρούσεις;
Στην θεωρία πάντως περί σχηματισμού
του Σύμπαντος και το Big Bang, εάν δεν υπήρχαν
συγκρούσεις δεν θα υπήρχαμε και εμείς.
Εάν δεν υπήρχαν οι συγκρούσεις, οι άνθρωποι
δεν θα διαπραγματεύονταν και οι κοινωνίες
δεν θα άλλαζαν.
Θα ήμασταν, ίσως, εξαιρετικά φιλήσυχοι
και απελπιστικά μοναχικοί.
ΑΡΘΡΟ
