ανάπτυξη
|
ΙΟΥΝΙΟΣ 2014
9
εταίρους, για μέτρα περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους.
Το αίτημα της επιχειρηματικής κοινότητας είναι σαφές: μετατό-
πιση της οικονομικής πολιτικής από το δόγμα της σκληρής λιτό-
τητας προς την κατεύθυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων
και των αναπτυξιακών παρεμβάσεων.
Άλλωστε με την ασκούμενη μέχρι σήμερα πολιτική τα προβλή-
ματα οξύνθηκαν αντί να αμβλυνθούν.
Τα μέτρα που εφαρμόστηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια κό-
στισαν στην ελληνική οικονομία 73 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ
o θετικός αντίκτυπος στο δημοσιονομικό αποτέλεσμα από τις
απώλειες αυτές ήταν μόλις 32 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ταυτόχρονα, χάθηκαν άλλα 25 δις ευρώ από το Α.Ε.Π. της χώ-
ρας και μειώθηκε κατά 35% το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλή-
νων πολιτών.
Διογκώθηκε επικίνδυνα η ανεργία, φθάνοντας στα επίπεδα του
27%, με 1.350.000 ανέργους, εκ των οποίων οι 850.000 «δημι-
ουργήθηκαν» τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Το ελληνικό χρέος εξακολουθεί να αυξάνεται, καθώς το 2013
έφθασε στο 175,1% του Α.Ε.Π. από 157,2% του Α.Ε.Π. το 2012.
Ήρθε λοιπόν η ώρα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων για
την ανάπτυξη.
Μεταρρυθμίσεις
«Μεταρρύθμιση», ωστόσο, είναι ο οικονομικός όρος που έχει
υποστεί τελευταία στη χώρα μας τη μεγαλύτερη κακοποίηση.
Αναμφισβήτητα, χωρίς ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις (νέες δομές
και λειτουργίες που επιτρέπουν, με το ίδιο κόστος, να έχουμε
καλύτερα αποτελέσματα ή, με μικρότερο κόστος, να έχουμε τα
ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα) η επανεκκίνηση της οικο-
νομίας και η μετάβαση από την ύφεση στην ανάπτυξη θα καθυ-
στερήσουν, ενώ τα όποια θετικά αποτελέσματα παρουσιασθούν
δύσκολα θα παγιωθούν, αν δεν έχουν εξαφανισθεί παρασιτικές
καταστάσεις, συντεχνιακές νοοτροπίες και αντιπαραγωγικές
ατομικές συμπεριφορές.
Η επισήμανση της ανάγκης αυτής δεν σημαίνει αναγνώριση της
χρησιμότητας των διαδοχικών μνημονίων, τα οποία επέβαλλαν
ψευδεπίγραφες μεταρρυθμίσεις που είχαν ως αποκλειστικό
σκοπό την κανονική πληρωμή των χρεών μας, ανεξάρτητα των
επιπτώσεών τους στην οικονομία, αντί για ουσιαστικές διαρ-
θρωτικές παρεμβάσεις με στόχο την εξυγίανση της οικονομίας,
ώστε να καταστεί εφικτή η, χωρίς δυσμενείς παρενέργειες, πι-
στή τήρηση των υποχρεώσεων έναντι των δανειστών μας.
Το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων δεν αντιμετωπίζεται με απο-
σπασματικές και, εν πολλοίς, αντιφατικές προσεγγίσεις –ιδι-
αίτερα όταν τη σχετική πρωτοβουλία έχουν ξένοι φορείς ή «ει-
δικοί» που αγνοούν τις πραγματικές διαστάσεις των ελληνικών
προβλημάτων– αλλά με μια κεντρικά σχεδιασμένη συνολική
εθνική πρόταση (διοίκηση, εκπαίδευση, φορολογία, ασφαλιστι-
κό, υγεία) με αναπτυξιακή λογική και με δίκαιη κατανομή των
αναγκαίων θυσιών.
Η χώρα έχει ανάγκη από μηχανισμούς που ενισχύουν την κρα-
τική αξιοπιστία, δημιουργούν το κατάλληλο επενδυτικό κλίμα,
εδραιώνουν την κοινωνική συνοχή, ενθαρρύνουν πρωτοβουλί-
ες οι οποίες στοχεύουν σε διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης
και επιβραβεύουν τις δυναμικότερες από αυτές, αλλά και δεν
επιτρέπουν στη διαπλοκή, την ασυδοσία και τη σπατάλη να
προσθέτουν νέα ελλείμματα και χρέη σε μια οικονομία που δι-
εκδικεί να καταλάβει μια δυναμικότερη θέση στο διεθνή κατα-
μερισμό της εργασίας.
Ολιγοπωλιακές δραστηριότητες που δημιουργούν υπερκέρδη
και «κλειστά» επαγγέλματα που απομυζούν τον καταναλωτή
(χαμηλή ποιότητα και υψηλές τιμές) δεν έχουν θέση σε μια σύγ-
χρονη οικονομία.
Αναπτυξιακές προτεραιότητες
Για την ταχύτερη επανεκκίνηση της οικονομίας και τη βιώσιμη
μεγέθυνσή της, καθοριστικής σημασίας είναι η ταχεία διαμόρ-
φωση, με τη συνεργασία όλων των πολιτικών και οικονομικών
δυνάμεων του τόπου, ενός σαφούς εθνικού σχεδίου προσανα-
τολισμού των εγχώριων και διεθνών αποταμιευτικών πόρων, η
παρουσίαση μιας σταθερής «πυξίδας» για κάθε επενδυτή, ενός
δεσμευτικού αναπτυξιακού οράματος, με κοινωνικές και περι-
βαλλοντικές παραμέτρους, προς άμεση υλοποίηση. Στο πλαίσιο
του σχεδίου αυτού θεωρούμε αυτονόητες ορισμένες βασικές
επιλογές:
- Την αξιοποίηση των δυναμικότερων συγκριτικών πλεονεκτη-
μάτων της χώρας, με τη δημιουργία νέων καινοτόμων βιομηχα-
νιών ικανοποιητικού μεγέθους, για την παραγωγή ποιοτικών,
ανταγωνιστικών διεθνώς, προϊόντων σύγχρονης τεχνολογίας
υψηλής προστιθέμενης, εγχωρίως, αξίας. Απώτερος στόχος
στον τομέα αυτό θα πρέπει να είναι η ανάδειξη «εθνικών παρα-
γωγικών πρωταθλητών» (σε ενέργεια, φάρμακα, χημικά προϊό-
ντα, τρόφιμα, ηλεκτρονικές εφαρμογές κ.ά.), η δραστηριοποίη-
ση των οποίων, πέραν των εξαγωγών, θα προσφέρει με τη σειρά
της αξιόλογες ευκαιρίες εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης σε μια
σειρά μικρών και μεσαίων μονάδων μας, με τις οποίες θα συνερ-
γάζονται επί σταθερής βάσεως.
